Το παλιό ρητό των Γερμανών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, «η εργασία απελευθερώνει», αναβιώνει πάλι στις ημέρες μας, με μια Ελλάδα που αλλάζει σε επίπεδο εργασιακό αλλά και κοινωνικών παροχών.

Εργασία με τον βασικό μισθό να συμπιέζεται διαρκώς, πολλοί εργαζόμενοι να απασχολούνται ανασφάλιστοι, μεγάλο ποσοστό των εταιριών να οφείλει μισθούς  άνω των 3 μηνών. Ωράρια – λάστιχο  , απολύσεις κατά το δοκούν και προτάσεις για περαιτέρω μισθολογικές περικοπές και 6ήμερη εργασία με 11ωρη ανάπαυση.

‘Όλα αυτά στο βωμό της «ελαστικότητας» και  «ευελιξίας» της Αγοράς. Προτάσεις αμφιβόλου αποτελεσματικότητας σε μια χώρα όμως που πλέον δεν παράγει σχεδόν τίποτα.

Σε μια χώρα που μετρά ήδη 1.500.000 ανέργους ,και το ποσοστό της ανεργίας στους νέους έχει εκτιναχτεί στο 54%, πως θα ξεκινήσει  η πολυπόθητη ανάπτυξη και  η μείωση της ανεργίας χωρίς επενδύσεις?

Σε γενικές γραμμές ,το μισθολογικό κόστος  δεν αποτελεί  την βασική δαπάνη στην λειτουργία της επιχείρησης. Βασικός ανασταλτικός παράγοντας στις επενδύσεις παραμένει η υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων, οι οποίες προτιμούν να μεταφέρουν την έδρα τους σε γειτονικές χώρες – όπως η Βουλγαρία – η οποία έχει  φορολογικό συντελεστή μόλις 10%. Από την άλλη πλευρά, η περαιτέρω περικοπή σε μισθών  και συντάξεις , προκαλεί περαιτέρω μείωση της κατανάλωσης και επομένως βαθύτερη ύφεση.

Υπάρχει λοιπόν αλληλεπίδραση στην οικονομική αλυσίδα η οποία ξεκινάει από την επιχείρηση και καταλήγει στον τελικό καταναλωτή. Η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη και καταλυτική για την οικονομία της χώρας.

Από την άλλη, υπάρχει και το πρόβλημα των «ποσοστώσεων» που θέτει η Ε.Ε, αφήνοντας τις δυνατότητες της  αγροτικής παραγωγής ανεκμετάλλευτες .

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι για να ξεκινήσει η ανάπτυξη, θα πρέπει να αρχίσει η χώρα να «παράγει», είτε αυτό αφορά αγροτική παραγωγή είτε βιομηχανικά προϊόντα, τα οποία μπορούν να εξαχθούν και να έτσι να αποκτήσει η Ελλάδα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Τα προγράμματα ΕΣΠΑ, βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση, κατευθύνοντας είτε σε εναλλακτικές καλλιέργειες και διαχείριση μορφών ενέργειας είτε  τους επιχειρηματίες στην ανάπτυξη και επέκταση των δραστηριοτήτων τους. Αποτελούν ένα σημαντικό βοήθημα στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και ένα ανάχωμα στην υποαπασχόληση και την ανεργία.

 Μιχάλης Τσάκωνας
Σύμβουλος Επιχειρήσεων