Diversity & Inclusion: Οι 50άρηδες εξαιρούνται.

Μαρία Μπικέ

Σύμβουλος Επιχειρήσεων | Executive Coach/Neurocoach - EMCC Senior Practitioner | VP Marketing Communications EMCC Greece

E: [email protected] | www.quanta.consulting

Να λοιπόν κι άλλη μια τάση που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στην αρθρογραφία και τις περιγραφές πολιτικής των επιχειρήσεων.

Και τι σημαίνει; ουσιαστικά ότι οι εταιρίες, στο πλαίσιο του Κοινωνικού τους ρόλου, προσφέρουν τις ίδιες ευκαιρίες εργασίας σε περισσότερες ομάδες εργαζόμενων. Η διαφορετικότητα και η ενσωμάτωση (Diversity & Inclusion) είναι επιβεβλημένη για κάθε εταιρία που προβάλλει ένα προφίλ σύγχρονου εργοδότη που συντάσσεται με τις επιταγές των παγκόσμιων τάσεων.

Και επομένως κερδίζει πολλούς πόντους στην εκτίμηση της αγοράς η εταιρία που προσλαμβάνει εργαζόμενους διαφορετικών θρησκειών, εθνικοτήτων, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού, φύλου και τους "ενσωματώνει" στο δυναμικό της ώστε να παραγάγει ένα πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα έχοντας συνδυάσει τον πλούτο της διαφορετικότητας.

Πολιτικές γράφονται και παρουσιάζονται ως πολύτιμοι οδηγοί λειτουργίας των επιχειρήσεων που μέσω αυτών ασκούν το επιχειρηματικό τους έργο με συναίσθηση Κοινωνικής Ευθύνης. Ομιλίες και webinars γίνονται κατά κόρον επίσης σχετικά με το θέμα και η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι, πράγματι, κάτι έχει αλλάξει και ο Κοινωνικός ρόλος των επιχειρήσεων ασκείται με συνέπεια ή τουλάχιστον με συναίσθηση.

Τι συμβαίνει όμως πραγματικά και πώς οι Πολιτικές Diversity & Inclusion παραμένουν πλήρως ενεργές μόνο στις συζητήσεις; Σε όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, θρησκεία, φύλο, χρώμα, εθνικότητα κλπ που ίσως να αποτελούσαν ταμπου μέχρι πρότινος υπάρχει ένα ακόμα, που παραμένει το ανθεκτικότερο όλων: η ηλικία.

Εξίσου άδικο με τα υπόλοιπα γιατί όπως δεν μπορείς να αλλάξεις χρώμα και εθνικότητα, δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε ηλικία.

Αν αναζητήσει κανείς πόσοι υποψήφιοι εργαζόμενοι άνω των 50 ετών βρίσκουν τελικά δουλιά, μετά από πόσο καιρό και με ποιες προϋποθέσεις, θα καταλάβει ότι το στερεότυπο της ηλικίας καλά κρατεί. Τα συνήθη επιχειρήματα για να μην προτιμηθεί ο άνθρωπος που έχει περάσει τα 50 χρόνια είναι διάφορα, όπως: "δεν μπορεί να αναφέρεται σε μικρότερους γιατί θα δυσανασχετήσει", "δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην κουλτούρα της εταιρίας μας σε αυτή την ηλικία", "δεν μπορεί να μάθει νέα πράγματα", "είναι overqualified", "είναι μεγάλος και δεν έχει την ενέργεια που χρειαζόμαστε".

Και κανείς δεν αντιλέγει ότι οι εταιρίες έχουν δίκιο. Ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα 50 έχει μεγάλη εμπειρία και πράγματι δεν μπορεί να απορροφηθεί από μια εταιρική κουλτούρα γιατί έχει διαμορφώσει τις δικές του απόψεις. Δεν "χτίζει καριέρα" και έχει απομυθοποιήσει αυτή την ιδέα γιατί έχει ανακαλύψει ότι υπάρχουν πιο σημαντικές αξίες στη ζωή και για αυτό, δεν είναι διατεθιμένος να δουλεύει 15 ώρες την ημέρα 7 μέρες τη βδομάδα με ενθουσιασμό. Η ανταγωνιστικότητα και, κοντά σε αυτή, η αναμενόμενη επιθετικότητα των νεώτερων τον ενοχλεί γιατί δικαιούται το σεβασμό που ο νεαρός ενθουσιώδης προϊστάμενος μπορεί να μην δείχνει απέναντί του.

Όμως ένας ώριμος άνθρωπος, πέρα από τις πολύπλευρες και πολυποίκιλες γνώσεις και την επαγγελματική εμπειρία που έχει συγκεντρώσει μέσα στα χρόνια, έχει να προσφέρει ακριβώς αυτό: την ωριμότητα. Την ώριμη σκέψη και την ψύχραιμη αντίδραση από τις απλές καθημερινές κρίσεις μέχρι τις πιο μεγάλες καταιγίδες. Η εμπειρία ζωής είναι μια πολύτιμη γνώση για να αντιμετωπίζει κανείς προβλήματα και να βρίσκει βιώσιμες λύσεις. Και αν θέλει κανείς να κερδίσει το πλούσιο αποτέλεσμα της Διαφορετικότητας και της Ενσωμάτωσης, έχει πάντα τρόπο να συμπεριλάβει και την Ωριμότητα και την Εμπειρία που φέρνουν μαζί τους οι 50άρηδες.

Όσο αυξάνεται ο μέσος όρος ηλικίας στη χώρα μας τόσο θα αυξάνεται πληθυσμιακά και η κατηγορία των "μεγάλων" εργαζόμενων άνω των 50. Η καταδίκη μιας μεγάλης κατηγορίας ανθρώπων σε μακροχρόνια ανεργία και τελικά στην εξαθλίωση αποδεικνύει ότι η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι κενά λόγια, το ίδιο και οι πολιτικές "Diversity & Inclusion" που περιλαμβάνουν κάθε είδους διαφορετικότητα εκτός από την ηλικία που παραμένει ένα ανίκητο ταμπού.

Πολιτικές Diversity & Inclusion, υποσημείωση: εξαιρούνται οι άνω των 50. Μήπως να αφήσουμε τις αυταπάτες και να ξαναορίσουμε τις έννοιες;