«Leopold» του Θανάση Τριαρίδη

Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ότι είχε καταλυθεί το όριο σκηνής και πλατείας, κυριαρχούσε το βίωμα, που ήταν και ψυχοσωματικό. Ενέπλεκε όλες τις αισθήσεις. […] Είναι «σωματικό» θέατρο; Ναι, είναι, αλλά πιο πολύ είναι θέατρο που αρπάζει τον θεατή και δεν τον αφήνει έως ότου καταλάβει ότι τα 90 λεπτά της παραμονής του θα αξιοποιηθούν στο έπακρον. Μια παράσταση από την οποία ο θεατής βγαίνει «αλλιώς». – Νίκος Βατόπουλος, «Η Καθημερινή»

Ένα έργο που πρέπει να δουν όλοι όσοι δεν φοβούνται να προβληματιστούν και να βρεθούν ενώπιος ενωπίω με τη συνείδησή τους. Πολύ σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του συνέβαλε η άψογη από κάθε άποψη σκηνοθεσία της Μαρίας Τσομπανάκου και της Βασιλικής Κούλη και φυσικά η αιχμή του δόρατος, η υποκριτική ικανότητα της ταλαντούχας Μαίρης Ξένου, εμβληματικής φυσιογνωμίας επάνω στη σκηνή. – Δημήτρης Βαρβαρήγος, «Fractal»

Το «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» από την ομάδα Ex.anima ξαναχτυπά. Για δεύτερη χρονιά, μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία. Με εξελιγμένη σκηνοθετική εκδοχή και την ίδια αιχμηρή ματιά, επιστρέφει για να μας γνωστοποιήσει, μέσα από το συγκλονιστικό κείμενο του Θανάση Τριαρίδη, τα γεγονότα που οδήγησαν σε ένα έγκλημα τεράστιο μα βουβό. Κι έπειτα να μας ρωτήσει: Τι είναι πιο επικίνδυνο, η αδιαφορία για οτιδήποτε δεν μας αφορά άμεσα ή αντίθετα η εμμονική σκέψη πως κάποτε αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει; Ποια η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν που ανέχεται να συμβαίνει ένα έγκλημα και σ’ αυτόν που το κάνει ο ίδιος;

Την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου, μετά την προγραμματισμένη παράσταση, θα ακολουθήσει συζήτηση με τον συγγραφέα της Θανάση Τριαρίδη και την ομάδα Ex.anima. Οι συντελεστές θα συνομιλήσουν με τους θεατές για όλα όσα προηγήθηκαν επί σκηνής. Για όσα αφηγήθηκε η Λ. (Μαίρη Ξένου). Για τα εγκλήματα του Λεοπόλδου του Β’, του «σφαγέα του Κονγκό», που συνέβησαν στο παρελθόν και «νομιμοποιούνται» και διαιωνίζονται με την ένοχη σιωπή μας ακόμη και σήμερα.

Η παράσταση «Leopold ή κόβοντας τα δάχτυλα του κοινού» είναι το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Αφρικής». Άρχισε να γράφεται στην Αντίς Αμπέμπα τον Σεπτέμβριο του 2016 και πρόκειται για κείμενο που, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «γυρεύει την κυριολεξία». Για ένα αδιανόητο έγκλημα, «το οποίο η Δύση τοποθέτησε στα θεμέλια του πολιτισμού της».